Jak żyjemy? Tak ogólnie o tym wszystkim, co robimy :)

Często pojawia się pytanie, czy przeprowadzając się na wieś musimy jeździć do miasta do pracy, czy już możemy spokojnie czymś zajmować się na swojej wsi, zarabiać na tym, co robimy w domu.
Ja mam nadzieję, że zainspiruję trochę kogoś z Was, a może dam nadzieję, że jednak można.
My od kilku lat prowadzimy przede wszystkim warsztaty łucznicze, warsztaty ceramiczne, motankowe, fotograficzne i różne inne warsztaty plastyczne.
Wszystko to robiliśmy jeszcze mieszkając w Ustce, w bardzo komercyjnym mieście, co nam kompletnie nie odpowiadało. I powiem tak - byliśmy pewni, że przeniesiemy to spokojnie na grunt wiejski.
Ja w pracowni ceramicznej robię np. różnego rodzaju gadżety dla firm, dla gospodarstw agroturystycznych, dla urzędów, dla muzeów - są to magnesy, aniołki i inne przedmioty z ich logo.
Zaczynamy teraz od nowa tworzyć szkółkę łuczniczą - już w naszym siedlisku. Jesteśmy oboje grafikami - to wolny zawód, który można uprawiać wszędzie.
W tej chwili mieszkamy już prawie pół roku w naszej wsi, ja działam w stowarzyszeniu gminnym, wygraliśmy z Arturem dla gminy projekt w FIO i będziemy odnawiać szlak turystyczny (który de facto biegnie obok naszego siedliska ), a dodam, że od majówki co weekend mamy już zabukowane imprezy, na których albo robimy strzelanie z łuku, albo jakieś inne warsztaty. I nie wynikło to z tego, że siedzieliśmy i czekaliśmy na mannę z nieba, ale jeździliśmy po GOKach, po urzędach, dawaliśmy się poznać, pokazywaliśmy co robimy, jednym słowem - działaliśmy. Odwaliliśmy kawał roboty, która bardzo szybko przyniosła efekty.
Mamy zamiar pisać kolejny projekt i jesteśmy pewni, że za rok, może dwa będziemy już tylko tu zarabiać.
Tak więc powodzenia, do boju, ahoj!
Trza się nie dać i tyle :) Byle zdrowie było!
Ps. Aha - nie mogę nie zacytować tu mojej idolki Simony Kossak: "Marzenie łączy się z brakiem wiary we własne siły. Chcieć to móc. Ja nie mam marzeń, mam różne plany."